top of page

karakurum

black'n white

color

November, December, January… 

A forest; pine trees… and an empty gas station. A tomb and a tree.Abandoned places and the remnants of life move slowly towards death…

In December 1989, the Communist system fell in Romania, ending the Communistnightmare for some, and beginning the Capitalist nightmare for others. And here is this country, brimming with fantastic stories, joyful music, and requiems, the home to many Gypsies, whose population is now decreasing. But in each smiling face you meet, there is a not discomforting melancholy.It follows in the landscapes, in these melancholy scenes.In this peaceful country, joy explodes, then simmers into sadness. You become part of the poetry of this place—the joy, the melancholy, the sadness.

My works hope to capture this. 

Are they melancholic? Nostalgic? Poetic?

Whatever they are.. 

They are:“Quiet and beautiful…Like my memories.”

Kasım, Aralık, Ocak... 

Bir orman; çam ağaçları... ve boş bir benzin istasyonu. Bir mezar ve bir ağaç.Terk edilmiş mekanlar ve kendi halinde çürümeye bırakılmış parçalar...

Aralık 89'dan sonra kimilerine göre kabus komünist rejimin bittiği, bazıları içinse kabus kapitalist rejimin başladığı bir ülke. Dışarıdan bakanlar içinse nüfusu giderek azalan çingeneler, ağıt ve neşeli müzikler ve fantastik hikayelerle dolu bir ülke...ROMANYA...

Ülkenin Avrupa Birliğine katılımıyla, insanlarının dahada mutlu olduğu bir ülke. Ancak tüm gülen yüzler beraberinde bir melankoli sahnesini sunar sizlere.

Barış dolu bu ülkede eğlenceyle başlayan ve

yaşanan her an bir şiirselliğe dönüşür. 

Sonrasında sizde bunun bir parçası olursunuz.

Çalışmalarımda bundan küçük bir parçadır. Melankolik? Nostaljik? ya da şiirsel?

Ya da her ne ise… 

Ancak:“Dingin ve güzel...Tıpkı anılarım gibi.*”

bottom of page